ΠΑΛΑΙΦΥΤΟ (ΛΟΖΑΝΟΒΟ) ∆ΗΜΟΣ ΠΕΛΛΑΣ 1922 και 1924 έως 2014

                                90 ΧΡΟΝΙΑ  

                        ΠΑΛΑΙΦΥΤΟ (ΛΟΖΑΝΟΒΟ) 

                                    ∆ΗΜΟΣ ΠΕΛΛΑΣ 

                                 1922 και 1924 έως 2014

                                             ΑΛΜΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ 

                      ΑΛΜΥΡΟΥ – ΠΑΠΑ∆ΟΠΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1) Εισαγωγή
2) Πρώτοι κάτοικοι στο Λοζάνοβο 1922
3) Πρώτοι κάτοικοι στο Λοζάνοβο 1924
4) Αναχώρηση από Τσακήλι (Πετροχώρι) 24-6-1924 για Ελλάδα
5) Κοινότητα Παλαιφύτου
6) Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου Προδρόµου
7) ∆ηµοτικό Σχολείο – Νηπιαγωγείο – Παιδικός Σταθµός
8) Αγροτικός Συνεταιρισµός
9) Αγροτικός Σύλλογος

10) Ποδοσφαιρικός Σύλλογος ΑΡΗΣ
11) Πολιτιστικός Σύλλογος ΠΥΡΣΟΣ
12) Οι πρώτες γεωργικές ασχολίες των κατοίκων
13) Κτηνοτροφία
14) Επαγγέλµατα
15) Πρακτικές θεραπείες – Ιατρεία – Φαρµακεία
16) Φωτισµός – Ύδρευση
17) ∆ιασκέδαση – Ψυχαγωγία
18) Ήθη και έθιµα

Ευχαριστούµε όλους που αναφέρονται παρακάτω για τη συνεργασία και τις
πληροφορίες και τις φωτογραφίες που µας έδωσαν.

Ο Αλµυρός Κωνσταντίνος, ο οποίος ήρθε από το Τσακήλι 14 χρονών.
Γεννήθηκε το 1909 και πέθανε τέλος του 2007.
Η Παπαδοπούλου Ζωή γεννήθηκε στο Σαφρά.
Ο Βακιρτζής Αντώνιος.
Ο Μερεµετσάκης Ανέστη, ο Καρύπης Εµµανουήλ.
Ο Βαλαβάνης Νικόλαος
Ο Βογιατζής Πολύδωρος
Η Αξιωτίδου Φωτεινή
Η Κιόρτση – Χατζίδου Ευαγγελία
Ο Αξιωτίδης Αναστάσιος
Ο Τσαµουσιάδης Γραµµατάς
Ο Βαλασιάδης Γεώργιος
Ο Νεοχωρίτης Χριστόφορος
Ο Μαυρογιαννίδης Θεόδωρος
Ο Πούπας Νικόλαος
Γραπτά στοιχεία πήραµε από το αρχείο της κοινότητας Παλαιφύτου, µε άδεια
του Προέδρου Γιακουµίδη Γιακουµή.
Από το αρχείο του τέως ∆ήµου Μ. Αλεξάνδρου την περίοδο 2007-2010, πήρε
ο Αντιδήµαρχος Αλµυρός Βασίλειος.

Εισαγωγή 
Η καταγωγή των πρώτων κατοίκων του Παλαιφύτου (Λοζάνοβο).
Το έτος 1922 µε την Μικρασιατική καταστροφή από το χωριό Κύδια περιοχής
Προύσσης, κυνηγηµένοι από τους Τούρκους περίπου 40 οικογένειες
εγκαταστάθηκαν στο Λοζάνοβο (Παλαίφυτο).
Το έτος 1923 µε την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης (Συνθήκη πού
στη µακροχρόνια ιστορία του ανθρώπου πάνω στη γη δεν έγινε µία τόσο µαζική
και αναγκαστική µετακίνηση πληθυσµού σε µικρό χρονικό διάστηµα.
∆εν υπάρχουν λόγια πού να µπορούν να εκφράσουν τον πόνο, την πίκρα του
ξεριζωµού, την οδύσσεια και τα βάσανα των προσφύγων.
∆ιωγµένοι αµετάκλητα από την γενέθλια γη τους αφήνοντας πίσω περιουσίες,
υλικά αγαθά, τις εκκλησίες, τα ιερά και τα όσια.
Με την συνθήκη αυτή που αναφέρουµε έφυγαν από το χωριό Τσακίλη
(Πετροχώρι) της επαρχίας Τσατάλτζα Ανατολικής Θράκης κι εγκαταστάθηκαν στο
Λοζάνοβο (Παλαίφυτο) περίπου 250 οικογένειες το 1924.
Θα προσπαθήσουµε να περιγράψουµε τα βάσανα και τις κακουχίες όσο είναι
δυνατόν πού τράβηξαν οι κάτοικοι του Τσακηλίου όπως µας τα διηγήθηκε ο
πατέρας µου Αλµυρός Κωνσταντίνος ο οποίος όταν ήλθαν στο Παλαίφυτο ήταν
14 ετών.